Galaksiler arası yolculuğun önündeki en büyük engel, uzaklık faktörüdür. Samanyolu’na en yakın galaksi olan Andromeda bile dünya üzerinden 2,5 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunmaktadır.
Kütlesi olan herhangi bir madde, ışık hızına ulaşamadığı için galaksiler arası seyahat mümkün olmadan önce mesafeyi kısaltacak yöntemler bulunması gerekmektedir.
Bilim dünyasında yaygın olarak kabul gören bir teori, uzayda bir kestirme yol olarak tanımlanan “solucan deliklerini” kullanmaktır. Einstein-Rosen köprüleri olarak da adlandırılan bu solucan delikleri, galaksiler arası seyahatin en yaygın ve gerçekte var olma olasılığı en yüksek teorik çözüm olarak değerlendirilmektedir. Ancak, şu ana kadar bu tür solucan deliklerine dair gözlemlere rastlanmamıştır, bu da teorinin şu aşamada kaldığını göstermektedir.
Bir diğer ilginç yaklaşım ise teorik fizikçi Miguel Alcubierre’nin 1994’te ortaya attığı ışınlanma teknolojisi teorisidir. Bu teori, uzay boşluğundan daha düşük yoğunluklu bir enerji alanı yaratarak kütle sahibi bir nesnenin dalgalar üzerinde yolculuk yapmasını sağlayabilecek bir aletin mümkün olabileceğini öne sürmektedir. Ancak, mevcut teknolojinin yetersizliği nedeniyle Alcubierre’nin teorisi de henüz gerçekleştirilebilir bir seyahat yöntemi olarak kalıyor.
Galaksiler arası yolculuk şu an için bilim kurgu gibi görünse de, bilim insanları her geçen gün evrenin sırlarını çözerek insanlığın yıldızlar ve ötesine uzanma hedefine bir adım daha yaklaşıyor.
